Refleksje o kwestiach teologicznych odnoszących się do relacji katolicko- żydowskich z okazji 50. rocznicy „Nostra aetate” (art. 4)
Jan Paweł II do żydów amerykańskich 1987.
Casablanca, 19 sierpnia 1985 - Przemówienie do młodzieży muzułmańskiej
Chrześcijaństwo i islam są religiami żywej relacji człowieka z osobowym Bogiem. Obie religie są monoteistyczne i uniwersalne. Teologicznym punktem zapalnym w relacjach chrześcijańsko-muzułmańskich jest sprawa ostateczności objawienia.
Jan Paweł II podjął wielkie dziedzictwo prekursorów dialogu chrześcijańsko-muzułmańskiego. Rozwinął i pogłębił doktrynę Soboru Watykańskiego II o innych religiach (w tym stwierdzenie z numeru 3. deklaracji Nostra aetate). W licznych dokumentach i przemówieniach pozytywnie wypowiadał się o i. oraz muzułmanach.
Czyż w świecie, który pragnie jedności i pokoju, a jednak przeżywa tysiące napięć i konfliktów, wierzący nie powinni popierać przyjaźni i zjednoczenia między ludźmi i ludami, które na ziemi tworzą jedną wspólnotę?
Słowo przewodniczącego Rady Episkopatu Polski ds. Dialogu Międzyreligijnego na VII Dzień Judaizmu w Kościele katolickim w Polsce, 17 stycznia 2004 r.
VI Dzień Judaizmu w Kościele katolickim w Polsce