Wakacyjni łowcy dusz

Co rodzice mogą zrobić, jeśli zauważą, że ich dziecko mogło wpaść w oddziaływanie jakiejś destrukcyjnej grupy. Oto przykładowe działania:
1. Zebrać dokładne informacje o grupie, do której należy dziecko lub do której sami zamierzacie wstąpić.
2. Prowadzić dokładny dziennik wydarzeń, zbierać wycinki z prasy, nazwiska, adresy, numery telefonów osób, które są w jakiś sposób zaangażowane w grupie. Przy pomocy takich zapisków można skutecznie i bardziej konkretnie prowadzić rozmowy z Biurem Informacji o Sektach, bądź z osobami, do których zwracamy się o pomoc.
3. Nie zwlekać z kontaktem z Biurem Informacji o Sektach (adresy i telefony podane są na końcu artykułu). W początkowej fazie uzależnienia od sekty konkretne i kompetentne działania mogą mieć decydujące znaczenie dla rozwoju sprawy. Często rodzice bardzo późno dowiadują się o tym, że ich dziecko zostało zwerbowane przez sektę.
4. Nie wolno pozwolić, aby sekta cokolwiek wymuszała. Udawanie dobrego zachowania lub pozytywnego zainteresowania pogarsza sprawę, gdyż można stać się obiektem bezustannego nękania przez sektę. Nie zgadzać się na włączenie do sympatyków ruchu i nie przyjmować zaproszeń na imprezy dla rodziców. Nie wierzyć w zapewnienia o dobrym samopoczuciu dzieci i nie wspierać grupy datkami pieniężnymi.
5. Nigdy nie wolno dawać pieniędzy, nie wykupywać fantów. Koniecznie trzeba zdobyć informacje o prawno-majątkowych konsekwencjach wstąpienia dziecka do sekty, ponieważ grupy te często żądają od swoich członków znacznych sum. Zamiast pieniędzy należy podarować dziecku rzeczy osobiste nieznacznej wartości, np. album z fotografiami (wspomnienia), kalendarz z zaznaczonymi datami urodzin i innych świąt rodzinnych, kubek do herbaty z wypisanym imieniem członka rodziny itp.
6. Nie oddawać żadnych oryginalnych dokumentów, świadectw itp.
7. Utrzymywać kontakt z dzieckiem. Członkowie rodziny muszą uświadomić sobie, że do siebie należą. Ważne okazje dla wzmocnienia kontaktu to imieniny i urodziny. Rodzice mają prawo do widzenia się z dzieckiem. W czasie rozmów należy mówić o rzeczach dobrych i pięknych, nizwiązanych z sektą: o planach życiowych, wspólnym hobby, wspomnieniach rodzinnych, ulubionej muzyce itp.
8. Uważać na fałszywych przyjaciół i "zawodowych" pomocników, którzy za duże pieniądze obiecują odzyskanie członka rodziny. Czy też za pomocą nielegalnych metod np. deprogramingu, który często jest związany z uprowadzeniem dziecka, co jest źródłem stresu.
9. Pamiętać o tym, że inne rodziny mają podobne problemy, niezależnie od społecznego, kulturalnego czy religijnego tła. Nie obarczać się winą za to, co się stało, ale poszukać metod zaradzenia złu - kontakt z ośrodkami zajmującymi się tą problematyką.
10. Zajmować zawsze wyraźną i jednoznaczną postawę negującą sekty i nie brać udziału w spotkaniach reklamujących je - odrzucenie całej ideologii sekt. Równocześnie należy okazywać sympatię i zrozumienie dziecku, niezależnie od jego przynależności do sekty. Dziecko nigdy nie przestanie być synem czy córką swoich rodziców. Więzi rodzinne są mocniejsze niż te, które wypracowuje sekta.

2. RÓWIEŚNICY
Każdy młody człowiek w okresie dorastania bardziej ceni grupę rówieśniczą niż własną rodzinę. To sprzyja oddziaływaniu rówieśników na jego życie i wyznawane poglądy. Trzeba pamiętać, że młodzież przeżywa różnorodne problemy i kryzysy, które nie są zrozumiałe dla dorosłych. Poza tym możemy zauważyć: