Koncern Moona

Pomimo znajdującego się kilkakrotnie w Biblii tekstu o tym, że Jezus poszedł do nieba, Moon naucza, że Jezus znajduje się w niższym królestwie duchowego świata zwanego Rajem. Moon naucza, że skoro Bóg jest zarówno pierwiastkiem męskim jak i żeńskim, Jezus nie może być w niebie zanim Moon nie połączy go w Kościele z koreańską kobietą.
Według nauczania Moona, jego zmarły syn, Heung Jin, rządzi duchowym królestwem ponad Jezusem.

  Uroczyste zaślubiny w USA. Rok 2002 Małżeństwa z komputera
Do Ruchu zostaje się włączonym przez rytuał adopcji przez Moona par pochodzących z różnych narodów. Małżeństwa są zawierane zbiorowo przez setki czy tysiące par w obecności Moona i jego żony. Dzieci zrodzone w tych małżeństwach są traktowane jako fizyczne dzieci "prawdziwych rodziców", czyli Moona i jego żony.

Moon sam dobiera (głównie za pomocą komputera, ze zdjęć) małżonków. Młodzi często nie znają się wcześniej, poznają się w dniu ceremonii. Po takim "ślubie", który jest równocześnie formą inicjacji wiążącą z grupą, każdy jej członek jest zobowiązany do całkowitego posłuszeństwa i dozgonnej wierności Moonowi. Ale zanim to nastąpi każdy musi najpierw zasłużyć na odpowiednią żonę lub męża poprzez ciężką i nieodpłatną pracę na rzecz sekty oraz porzucić dotychczasową rodzinę.

Co roku na stadionie olimpijskim w Seulu Moon organizuje gigantyczne ceremonie masowych "zaślubin". Są one skrzętnie odnotowywane w kolejnych edycjach Księgi Rekordów Guinessa: np. w 1993 r. "ślub" wzięło 30.625 par na stadionie oraz dalsze 9.800 par na innych kontynentach za pośrednictwem telewizji satelitarnej. Często są to zresztą śluby zaoczne - zamiast jednej ze stron na ceremonii fizycznie obecne jest jedynie jej zdjęcie.

Biznes przede wszystkim
Równocześnie z opracowywaniem swej doktryny Moon rozpoczął działalność propagandową. W latach 1958-1960 odbył kilka podróży po Korei, Japonii i USA. W 1959 otworzył maleńkie biuro w USA. Znacznie większe sukcesy zanotował jednak w działalności biznesowej. Od początku lat sześćdziesiątych zaczął prowadzić rozliczne interesy. Zajmował się handlem herbatą, tytoniem, przetwórstwem rybnym, przemysłem stoczniowym.

W 1971 r. kupił ziemię w stanie Nowy York i przeprowadził się tam. Mieszka w miejscowości Tarrytown.
Ogromne aktywa Kościoła Moona ulokowane są w koreańskim koncernie Tong il, którego najważniejszym przedsiębiorstwem jest Sae Il, korporacja ciężkiego przemysłu produkująca części samochodowe i narzędzia precyzyjne. Moon ma również udziały w firmie Ilhwa, produkującej napoje niealkoholowe z korzenia żeń-szeń. Kościół posiada również wielomilionowe akcje zainwestowane w samochodowej firmie Panda Motor Co., w nowojorskich hotelach i nieruchomościach takich jak: New Yorker Hotel, Columbia Club, Manhattan Center, budynek Tiffany na Fifth Avenue, fabryka czekoladek Lofta w dzielnicy Queens. Ruch Moona finansuje dwa potężne koncerny prasowe: Segye Times w Seulu i Washington Times kierowany przez Bo Hi Paka, wraz z tygodnikiem Insight w Waszyngtonie. W Brazylii kupił sieć telewizyjną Record. Jednocześnie działalność propagandowa zaczęła przynosić owoce. Znana jest suma 747 milionów dolarów, które Moon otrzymał w darze od wiernych z Japonii. Kwota ta została zdeponowana na kontach jego Kościoła pomiędzy rokiem 1975 a 1984.

  Dygnitarze ruchu oddają należny hołd Moonowi Oszustwa i procesy
Ruch Moona jest uwikłany w liczne sprawy sądowe. 16 lipca 1982 r. sąd nowojorski skazał Moona za oszustwa podatkowe na 18 miesięcy więzienia i 25.000 dolarów grzywny. Po wyjściu z więzienia, Kościół Zjednoczeniowy rozpoczął kampanię zatytułowaną "Nowe urodzenie", która przedstawiała Moona jako ofiarę rasowych i religijnych prześladowań. Washington Post z 21 stycznia 1992 roku podał, iż całe przedsięwzięcie kosztowało organizację 75.000.000 dolarów.

31 kwietnia 1981 r. sąd w Londynie oddalił zarzuty o zniesławienie, postawione dziennikowi Daily Mail przez przewodniczącego Kościoła Zjednoczeniowego w Wielkiej Brytanii, Dennisa Orme'a. Daily Mail opisał organizację Moona jako sektę, która rozbija rodziny i poddaje swoich członków "praniu mózgu". W trakcie długiego procesu przesłuchano setki świadków z obu stron. Ława przysięgłych jednomyślnie uznała prawdziwość faktów przytoczonych przez dziennik.