Purim

Najradośniejsze święto żydowskie, czyli... jak to było z tą Esterą?

Rozgniewany król każe powiesić Hamana, który podsunął myśl o wymordowaniu Żydów, na tym samym drzewie, na którym, na którym miał Haman zamierzał powiesić Mordechaja. Teraz Aswerus wyznacza na swojego powiernika i doradcę Mordechaja (rozdział 7). Ulegając prośbie Estery Aswerus wydaje nowy rozkaz: Żydom zezwala się na zorganizowanie zbrojnej samoobrony i zniszczenie swoich wrogów. Żal i smutek, w którym pogrążeni byli Żydzi zamienia się w radość i wesele (rozdział 8).

W wyznaczony dzień, 13 adar (a w stolicy imperium Szuszanie również 14 adar), w ten sam dzień, kiedy Haman miał wymordować wszystkich Żydów, niedoszłe ofiary zgładziły tysiące swoich wrogów, nie tykając ich dóbr. Następny dzień - 14 adar (w Szuszanie - 15 adar) - stał się świętem wszystkich uratowanych od zagłady Żydów. I święto Purim zostało ustanowione po wsze czasy (rozdział 9). Księga kończy się wiadomością, iż cała historia zapisana została w kronikach Imperium Perskiego (rozdział 10).

Święto Purim, można powiedzieć, pełni ważne funkcje psychologiczne. Wszystkie inne święta mają wyraĽne duchowe przesłanie: Rosz haSzana - skruchę; Sukot - wdzięczność; Chanuka -przywiązanie do wolności religijnej; Pesach - wolność; Szawuot - Torę. Ale tylko Purim pozwala nam na ten rodzaj świętowania, który dopuszcza całkowite zapomnienie się i odczuwanie wielkiej radości z powodu udanej zemsty. To słodkie i bardzo ludzkie uczucie. Zemsta nie może być jednak programem działania. Co innego zabawa, maski, kołatki, hałas i ucztowanie. Zemsty jednak nie chcemy i nie możemy uświęcać. Purim pozwala nam poradzić sobie, w symboliczny sposób, ze wszystkimi Hamanami naszej historii. Tak, potrzebne jest nam takie święto.

Czytanie dwa razy
Obowiązkiem każdego wierzącego Żyda jest dwukrotne wysłuchanie Księgi Estery: wieczorem (na rozpoczęcie święta) i nazajutrz rano - po porannej modlitwie. Ten, kto z jakiegoś powodu nie mógł wysłuchać Zwoju Estery w synagodze, powinien przeczytać go sam. Wysłuchać czytania muszą wszyscy (oprócz głuchych, chorych psychicznie i nieletnich dzieci) - i mężczyĽni i kobiety.