Purim

Miszloach manot i podarunki dla biednych
Są dwa ważne nakazy związane ze świętem Purim - to miszloach manot (dosłownie - dawanie prezentów) oraz "dary dla ubogich".
W Purim dorośli i dzieci wychodzą na ulicę z talerzykami i koszyczkami wypełnionymi pierogami i słodkościami oraz z butelkami wina. Należy posyłać nie mniej niż dwa prezenty, słowo "manot" (prezenty) użyte jest bowiem w liczbie mnogiej.

Głęboki sens nakazu noszenia "podarunków dla biednych" polega na tym, że właśnie tego dnia powszechnej radości i wesela powinniśmy pamiętać o naszych braciach będących w potrzebie i dołożyć starań, aby i oni uczestniczyli w ogólnej radości i nie odczuwali swego niedostatku. Przyjęło się powierzać ten nakaz dzieci, aby przyuczać je do tego, że nie tylko one dostają, ale właśnie - zgodnie z żydowską tradycją - i one powinny dawać.

Wypełniając nakaz "podarunków dla biednych" trzeba dawać dwa razy tyle niż przy miszloach manot. Wynika to z tego, że oba słowa - i "podarunki" i "dla biednych" są w liczbie mnogiej, co oznacza, że należy dawać co najmniej dwa podarunki dwóm ubogim.
 

Wielkie ucztowanie
Dni Purim powinny być dniami "uczt i wesela", jako że wszystkie opisane tu wydarzenia, na cześć których obchodzimy Purim, odbyły się w atmosferze radości panującej podczas uczty. Dlatego w Purim, po południu, wydaje się przyjęcia, która trwają do godzin nocnych. W czasie uczty należy pić dużo wina, ponieważ cuda, na pamiątkę których obchodzimy Purim, związane są z winem. Talmud powiada, że podczas Purim Żyd musi wypić tyle wina, aby nie mógł odróżnić słowa "przeklęty Haman" od słów "błogosławiony Mordechaj" (traktat Megila, 76).

Wymazywanie imienia Hamana
Dzieci przynoszą do synagogi kołatki, pistolety-zabawki i inną tego typu "broń", za pomocą której za każdym razem, gdy czytający Megilę wypowiada imię Hamana, czynią ogłuszający hałas. "Wymazywanie imienia Hamana" to stary obyczaj, rozpowszechniony we wszystkich gminach żydowskich.