Na początku trzeciego tysiąclecia ogólna liczba wyznawców islamu przekroczyła miliard dwieście milionów! Prawie dwie trzecie wszystkich muzułmanów zamieszkuje Azję, natomiast chrześcijanie nie stanowią na kontynencie azjatyckim nawet trzech procent ludności.
Otwarcie Kościoła katolickiego na dialog z innymi religiami nastąpiło na Soborze Watykańskim II (1962-1965). Do głównych dokumentów soborowych, które zawierają przesłanie o dialogu międzyreligijnym, zalicza się: Lumen gentium, Gaudium et spes, Ad gentes, Nostra eatate oraz Dignitatis humanae.
W pontyfikacie Jana Pawła II dialog międzyreligijny zajmował miejsce wyjątkowe. „Polski” papież w większym stopniu niż którykolwiek z jego poprzedników urzeczywistniał dialogowe relacje z muzułmanami.
Dzięki wypracowanym na Soborze Watykańskim II teologicznym podstawom dialogu powstały liczne instytucje i organizacje zaangażowane w dialog chrześcijańsko-muzułmański.
Chrześcijan jest coraz więcej, a muzułmanie potajemnie jedzą wieprzowinę – zanotował o. Antoni Fic podczas swej podróży po ziemiach dzisiejszej Jordanii. Była wiosna 1928 roku.
Benedykt XVI wzywał do pokoju i pojednania między zwaśnionymi narodami i religiami. – W Ziemi Świętej jest miejsce dla każdego! – apelował.
Czy religia może być źródłem wojen? Oczywiście. Doświadczenie XX wieku uczy, że zwłaszcza wtedy, gdy za rządy światem biorą się ludzie, którzy chcieliby wszelką religijność wykorzenić.
Duch Święty jest powszechnie obecny i działa, również w wyznawcach innych tradycji religijnych. Każda autentyczna modlitwa, nawet jeśli skierowana do Nieznanego Boga, jest owocem Jego aktywnej obecności w ludziach, nawet więcej -jest Jego dziełem w nich. Poprzez modlitwę zarówno chrześcijanie, jak i wyznawcy innych tradycji religijnych są więc głęboko zjednoczeni z Duchem Świętym.
Pierwszą w naszej epoce papieską podróżą poza granice Włoch była pielgrzymka Pawła VI do Ziemi Świętej w styczniu 1964 r. Większość chrześcijańskich miejsc świętych znajdowała się wówczas w granicach królestwa Jordanii, które obejmowały również starszą część Jerozolimy z bazyliką Grobu Pańskiego.
Postawę Kościoła i poszczególnych chrześcijan wobec innych religii charakteryzuje szczery szacunek, głęboka sympatia, a także - jeśli to jest możliwe i stosowne - serdeczna współpraca