"Wielkim znakiem nadziei jest dialog międzyreligijny" Audiencja generalna, 5 maja 1999 r.
Od 35 lat dialogiem chrześcijańsko-żydowskim zajmuje się w Watykanie Komisja ds. Kontaktów Religijnych z Judaizmem.
Wybranie, zgorszenie, błogosławieństwo? Kazimierz Barczuk oraz Beata i Adam Dylusowie poprowadzili konferencję "Dlaczego Izrael?" w Centrum Edukacyjnym im. Jana Pawła II w Gliwicach.
Refleksje o kwestiach teologicznych odnoszących się do relacji katolicko- żydowskich z okazji 50. rocznicy „Nostra aetate” (art. 4)
Deklaracja Soboru Watykańskiego II o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich.
Dialog międzyreligijny potrzebuje idei, struktur i ludzi. Za moment kluczowy w wypracowaniu teologicznych podstaw dialogu uznaje się w Kościele katolickim Sobór Watykański II. Dzięki niemu powstały liczny instytucje i organizacje promujące działalność dialogową.
O istocie dialogu międzyreligijnego
Chrześcijaństwo i islam są religiami żywej relacji człowieka z osobowym Bogiem. Obie religie są monoteistyczne i uniwersalne. Teologicznym punktem zapalnym w relacjach chrześcijańsko-muzułmańskich jest sprawa ostateczności objawienia.
Świat głosi wspaniałość Boga
Duch Święty działa wszędzie. Nie ogranicza swego działania do chrześcijaństwa.