Jezus i talmud

Po zniszczeniu świątyni i zgubnych wojnach z Rzymem, które doprowadziły do upadku Jerozolimy, tożsamość żydowska została ocalona dzięki przekazywanemu ustnie Prawu, co stało się fundamentem Miszny (nauczania ustnego).

Dwoma centrami życia żydowskiego stały się Palestyna i Babilonia. Stworzono w nich interpretacje Miszny zwane Talmudami (nauczaniem).

Talmud Jerozolimski jest datowany na ok 400 r. n.e., zaś Talmud Babiloński, postrzegany jako ważniejszy, został spisany 100 lat później (...). Jeden i drugi Talmud zawierał zawoalowane polemiki z Jezusem, mające na celu pokazanie wyższości judaizmu nad chrześcijaństwem. Wyśmiane zostały świadectwa Ewangelii dotyczące narodzenia Jezusa, zaś Jego egzekucja była uważana za sprawiedliwą, gdyż miał on być bluźniercą i bałwochwalcą. w związku z tym, że opisy te były mocno zniekształcone, uczeni chrześcijańscy mieli tendencję do negowania ich wartości historycznej. współcześnie podnoszą się jednak głosy mówiące o konieczności ich powtórnej oceny (...).

P. Schäfer twierdził, że opisy w Talmudzie wskazują na to, że ich autorzy znali Ewangelie wg. św. Mateusza i wg. św. Jana i prowadzili wyszukaną polemikę z chrześcijaństwem.

Talmud Jerozolimski jest bardziej umiarkowany, gdyż powstał w rzymsko-bizantyjskiej Palestynie w czasach, gdy wzrastał wpływ chrześcijaństwa na władzę polityczną. W Babilonii wspólnoty żydowskie cieszyły się względną swobodą, a redaktorzy Talmudu Babilońskiego nie musieli się aż tak ograniczać w wyrażaniu swojej wrogości wobec Jezusa.

Wydaje się, że do powstania linii podziału, które przetrwały do naszych czasów, w nie mniejszym stopniu przyczyniła się tradycja żydowska co tradycja chrześcijańska z tamtego okresu.

*

Powyższy tekst pochodzi ze "Słownika nauczania Jezusa oraz tematów czterech Ewangelii". Wydawnictwo: Vocatio, 2017 r.