Szintoizm

Narodził się 500 lat p.n.e., wywodzi się z ruchów animistycznych.

Do VI wieku (kami no mici) – droga bogów była w Japonii jedyną religią. Trzeba jednak podkreślić, że szintoizm to nie tylko wiara, ale również sposób życia, na którym Japończycy opierają swoje codzienne zachowania.

Zjawisko szintoizmu związane jest od wieków z Krajem Kwitnącej Wiśni. Od momentu, kiedy na wyspy Japonii dotarł buddyzm, wpływy jednej i drugiej religii zaczęły się przenikać. Elementy synkretyczne są nad wyraz widoczne. Obecnie około 90% Japończyków uważa się zarówno za szintoistów, jak i buddystów, w zależności od rodzaju wykonywanych czynności i sposobu uczestniczenia w obrzędach.

Szintoizm koncentruje się na codziennych aspektach życia. Powodzeniem w obrządku szinto cieszą się ceremonie zawierania związków małżeńskich. Za życie po śmierci odpowiada zaś buddyzm zen. Czasami jeszcze dodatkiem jest chiński konfucjanizm, radzący, jak postępować w życiu.

Synkretyzm jest wszechobecny i przekłada się również na pielgrzymowanie, które w tych wyznaniach właściwie korzysta z tradycji obu religii. W klasyfikacjach naukowych szintoizm można umieścić pomiędzy religiami uniwersalnymi a religiami plemiennymi. Wychodzi on z założenia, że wszystko, co otacza człowieka, ma naturę duchową, dlatego wyznawcy oddają cześć zjawiskom przyrody, rzekom, górom, drzewom, kamieniom oraz zwierzętom. Wierzą, że mieszkają w nich bóstwa, posiadające też duchy przodków.

Szintoizm nie zajmuje się życiem po śmierci, nie mówi nic o zbawieniu, ważne jest natomiast życie doczesne. Obce są pojęcia grzechu i pokuty, chociaż istota ludzka może doznać pewnego rodzaju skalania, z którego powinna się oczyścić, stąd przed każdym chramem znajduje się naczynie z wodą do obmywania rąk i ust. Dzięki takim zabiegom – według wierzeń – osoba jest zdolna do kontaktu z bóstwem.

Narodowa religia Japonii koncentruje się głównie na sprawach doczesnych, nie uznaje reinkarnacji, karmy, raju czy piekła ani sądu ostatecznego. Świątynie składają się najczęściej z wielu budowli i sanktuariów umieszczonych wewnątrz jednego ogrodzenia, gdzie przechowywany jest święty symbol bóstwa. Przed świątynią znajduje się miejsce modlitwy i składania ofiar. Przed świętym miejscem i obszarem uważanym za święty, na przykład wyspą, górą, jaskinią, znajduje się symbol wyznania w postaci bramy tori.

Po II wojnie światowej nastąpiło oddzielenie religii od państwa. Cesarz Hirohito osobiście zaprzeczył boskości rodziny cesarskiej.

Pielgrzymowanie i turystyka w miejscach kultu szintoistycznego są nierozerwalnie związane z ciekawymi atrakcjami przyrodniczymi, krajobrazowymi i kulturowymi. Według wiernych bóstwa mieszkają w wielu cudach przyrody. W obu religiach odbycie pielgrzymki, spaceru w świętym miejscu lub podziwianie piękna są niezmiernie ważne. Wiele świąt związanych jest również z oddawaniem czci przodkom oraz ludziom w podeszłym wieku.