Blaski i braki dialogu

4. Cel dialogu

W ramach dialogu - w jego wymiarze horyzontalnym - powinno się podejmować najbardziej palące problemy współczesności, budzić powszechną troskę o prawa osoby ludzkiej, małżeństwa i rodziny, wspólnoty ludzkiej i jej aktywności w świecie, podejmować kwestie społeczno-polityczne i gospodarcze (Z. Narecki, Dialog, w: Słownik katolickiej nauki społecznej. Warszawa 1993, 40) - zadania, które dla wspólnego dobra stawia przed chrześcijanami ich własne sumienie (Ut unum sint, 32). J. Moltmann w „Der gekreuzigte Gott” w następujący sposób konkretyzował obszary, z którymi cała ludzkość ma obowiązek się łączyć:

- ekonomiczny krąg nędzy,
- polityczny krąg przemocy,
- kulturowy krąg wyobcowania,
- przemysłowy krąg dewastacji,
- krąg bezsensowności i samotności bez Boga.

W sumie w wymiarze horyzontalnym nie chodzi o nic innego, jak o budowanie nowej solidarności w skali całego świata.

Dialog Kościoła z innymi religiami - w wymiarze wertykalnym - jest jednocześnie wyzwaniem do zjednoczenia chrześcijan po to, by mogli wspólnie świadczyć o wartościach ludzkich i religijnych samego chrześcijaństwa. Chrześcijanie mogą wiele ofiarować wyznawcom innych religii, ale jednocześnie mogą też dużo od nich otrzymać, oczyszczając i wzbogacając swoją wiarę, ponieważ pełnia prawdy otrzymana w Chrystusie nie daje pojedynczym chrześcijanom gwarancji zasymilowania w pełni tejże prawdy. Faktycznie bowiem prawda nie jest czymś, co posiadamy, ale jest Osobą, która ma nas posiąść.

Oprócz tego, że międzyreligijnemu dialogowi jego uczestnicy uzyskują bardziej bezstronną ocenę doktryny i życia drugich, mogą też przezwyciężyć zadawnione przesądy i stereotypy i pozwolić na oczyszczenie się ich wiary. „Inne religie stanowią pozytywne wyzwanie dla Kościoła: pobudzają go bowiem zarówno do odkrywania i rozpoznawania znaków obecności Chrystusa i działania Ducha, jak też do pogłębienia własnej tożsamości i dawania świadectwa integralności Objawienia, którego jest stróżem dla dobra wszystkich” (Redemptoris missio, 56). Utrzymując nie zmienioną własną tożsamość, mogą stać się oni bardziej otwarci na otrzymanie od innych i za ich pośrednictwem pozytywnych wartości pochodzących z odmiennych tradycji.

Więcej na następnej stronie